چه کسی می داند

شب ها خواب های جدی می بینم. با احساسی بیشتر از آنچه روزها را زندگی می کنم. همه چیز جدی تر، مهم تر، محکم تر، نرم تر، روشن تر و تاریک ترا از روزهاست. همه چیز اصیل تر از روزهاست. 

حالا که روزها سخت می گذرد من اتفاق ها را سرسری تر میگیرم... قرار است شب برسد و بخوابم... خوابی که انگار اصل زندگی است.گاهی خواب هایم از غروب شروع می شود. عالم دیگری را زندگی می کنم... چه کسی می داند این چیست...

هجده تیر...